Jau, Katda, dä äe sau ad Oulla,
mäijn föŗŗa
pingla,
hoen fåe säij schäelv häädanäftä poulla
hoon ä än rigti mårrkulla
såm jau äij läŋgŗä veijl knoulla
hoon gnagga ään massa schiid
omädveedän åm ad hoen schäelv ä än måskiid
sittandääs i stia mäd kossan Majja
fastäen hännäs kååedhed gjöŗ sau hoon svaija
du säija du väille mäin snåŗe se
jau dä skau vi no kunna fau té
du bo ju i Haamstáu
sau däij skullä man ju kunna gästa
sau vi pau tu mánn hán kann fästa
jau lååuvaŗ däij
ad jau skau mäij
fŗåe Oullas schiid tvaagas ŗeän
hvilke du föŗŗästäe
kan göeŗa
näe jau kååmmiid teil däij
säenn
jau i deina tvennä hauåļ skau
köeŗa
mä staaŗt i
muunna fåe göeŗa
määin egäns magnifiiga kååeev
äŗ ige alls någo skeev
sau du kánn va luŋgn
ad deit sködes maasuŋgn
schöönhed fåe känna
näe jau däij skauu omspäänna
inåom kååeeŗt skau
jau deijn kååeedheed
määd fasdheed å godlyyndheed
jee däij etd schuud
å däŗme meid
miid spjud
deinna späänniŋgaŗ fŗikäänna
såm den katda du e
skau jau fåå däij ad spunno
dä kåmme gee däij mygge lucko
~