Katda spunno

Jau, Katda, dä äe sau ad Oulla,

mäijn föŗŗa pingla,

hoen fåe säij schäelv häädanäftä poulla

hoon ä än rigti mårrkulla

såm jau äij läŋgŗä veijl knoulla

hoon gnagga ään massa schiid

omädveedän åm ad hoen schäelv ä än måskiid

sittandääs i stia mäd kossan Majja

fastäen hännäs kååedhed gjöŗ sau hoon svaija

du säija du väille mäin snåŗe se

jau dä skau vi no kunna fau té

du bo ju i Haamstáu

sau däij skullä man ju kunna gästa

sau vi pau tu mánn hán kann fästa

jau lååuvaŗ däij

ad jau skau mäij

fŗåe Oullas schiid tvaagas ŗeän

hvilke du föŗŗästäe kan göeŗa

näe jau kååmmiid teil däij säenn

jau i deina tvennä hauåļ skau köeŗa

mä staaŗt i muunna fåe göeŗa

määin egäns magnifiiga kååeev

äŗ ige alls någo skeev

sau du kánn va luŋgn

ad deit sködes maasuŋgn

schöönhed fåe känna

näe jau däij skauu omspäänna

inåom kååeeŗt skau jau deijn kååeedheed

määd fasdheed å godlyyndheed

jee däij etd schuud

å däŗme meid miid spjud

deinna späänniŋgaŗ fŗikäänna

såm den katda du e

skau jau fåå däij ad spunno

dä kåmme gee däij mygge lucko

~